Longji Titian czyli Tarasy ryżowe Grzbietu Smoka. Chiny

Obszar na południe od miasta Longsheng znany jest z uprawy ryżu. A ponieważ jest to teren górzysty, zboże to od wieków uprawiane było na tarasach tworzonych na zboczach gór.  

"Tarasy ryżowe Longsheng" - "Tarasy Zwyciestwa Smoka" - obejmują obszar wokół wiosek Ping'an, Jinkeng i Zhuangije (Longji Ancient Zhuang Village). Ta ostatnia nazwa często przypisywana jest całemu obszarowi, który podobno kształtem przypomina postać smoka (a kto wie jak wygląda smok? i o którego smoka chodzi - wszak "historia" zna ich wielu?). Dlatego nazwa "Tarasy ryżowe Longji" tłumaczona jest jako "Tarasy ryżowe Grzbietu Smoka".

Tarasy ryżowe w Longsheng obejmujace obszar 66 kilometrow kwadratowych zaczęto tworzyć w okresie dynastii Yuan (1271-1368), zakończono w czasach dynastii Qing (1644-1911). Uprawiane są nadal. Wznoszą się na wysokość od 300 metrów n.p.m. do 1100 metrów n.p.m.

I chociaż za najbardziej atrakcyjne krajobrazowo uważane są tarasy w regionie wioski Ping'an, skorzystałam z opcji najłatwiej dostępnej - zatrzymałam się w Guilin (ok. 100 km na południe) skąd oferowane są przejazdy bezpośrednio do Longji  Rice Terraces. Pomijam w tej chwili niekonsekwencje w nazewnictwie - raz stosowanie tej nazwy do całego obszaru, innym razem, głównie na potrzeby marketingu, do terenu wokół kolejki linowej, którą można dotrzeć na szczyt jednego ze wzgórz.

Dojechałam zatem kolejką na szczyt wzgórza,  i już pieszo zeszłam ścieżką wijącą się wśród ryżowych pól, zahaczając o punkty widokowe o poetyckich nazwach: "Siedem gwiazd goniących księżyc", "Orzeł rozkładający skrzydła", "Szczyt Złotego Buddy" czy "Feniks patrzący w dół".

Na obszarze tym zamieszkuje mniejszość narodowa Zhuang. Niestety, jedynym śladem kultury tej ludności były stroje (zresztą chyba nie tylko tej grupy etnicznej), które można było wypożyczyć (lub kupić) do zrobienia zdjęcia w każdym z punktów widokowych.

Cały teren został zdominowany przez gigantyczne hotele - śmiem twierdzić, że ze szkodą dla sześciowiekowych tarasów.

Nie były to pierwsze tarasy ryżowe, które oglądałam, wcześniej chodzilam wśród ryżowych poletek na Filipinach (https://emerytkawpodrozy.blogspot.com/2016/11/tarasy-ryzowe-filipiny.html)

To co zwróciło moją uwagę, w odróżnieniu od filipińskich tarasów,  to fakt, że duża część poletek była bardzo wąska - czasem mieścił się na nich zaledwie jeden rządek sadzonek (myślę, że jest to związane ze stopniem  nachylenia stoków poszczególnych wzgórz).

Tarasy w Longsheng to oczywiście nie jedyne tarasy ryżowe w Chinach. Część z nich została wpisana na listę UNESCO - wpis ten nie dotyczy jednak Tarasów ryżowych Grzbietu Smoka.

Więcej zdjęć: https://www.facebook.com/share/p/1GLqfyHfsz/

Kanton - "Miasto Kozłów". Chiny

Dawno, dawno temu w dolinie Rzeki Perłowej nastała wielka susza, a z nią zapanował głód. Ludzie modlili się do swych bogów, ale susza nie mijała. Wszak jedni się modlili, inni udawali, że się modlą. Dopiero kiedy większość ludności dotkniętej klęską zaczęła modlić się szczerze, bogowie postanowili im pomóc.  Wysłali pięciu swoich wysłanników, którzy po łuku tęczy, na kozłach, zjechali na ziemię  aby pomóc ludzim. Każdy wysłanik miał szatę w jednym z kolorów tejże tęczy (mnie uczyli, że zasadniczo kolorów w tęczy jest siedem, chociaż w wyniku przenikania się kolorów, tęcza to całe spektrum barw - legendy milczą, w jakie kolory przyodziali się wysłannicy niebios), a umaszczenie kozłów było zgodne z kolorem wysłannika, którego niósł na swoim grzbiecie. 

Każdy wysłannik niebios - lub, w zależności od wersji legendy, każda z boskich istot, lub każdy z mędrców, lub każdy z nieśmiertelnych - miał w ręku sadzonkę ryżu  (i znów, w jednej wersji legendy będą to sadzonki różnych odmian ryżu, według innej, sadzonki, lub kłosy różnych zbóż). Znak końca głodu i początek wieków pomyślności. 

Po pomyślnym zakończeniu misji - wprowadzenie uprawy ryżu na terenie u wierzchołka delty Rzeki Perłowej - kozły zostały zamienione w kamienie, co do dalszych losów Nieśmiertelnych to tak dokładnie nie wiadomo ci się z nimi stało, chociaż ślady stóp a przynajmniej jednej,  pozostawili.

Tradycja bowiem umiejscowiła całe to zdarzenie w grotach na terenie dzisiejszego Kantonu/Guangzhou, a ludność uhonorowała ich taoistyczną Świątynią Pięciu Nieśmiertelnych. 

Jakkolwiek było, faktem jest, że historia ta pojawia się w różnych źródłach już w okresie około 1000 roku p.n.e. Niektórzy z naukowców przypisują co prawda fakt rozwoju uprawy ryżu na tym terenie podpojom na północy, skąd przejęto znajomość uprawy tego zboża, ale kto to dokładnie wie jak to było. 

Kozły stały się symbolem miasta. Pojawiają się, w różnych konfiguracjach, w wielu miejscach w mieście, najsłynniejsze jest ich artystyczne wyobrażenie w Parku Yuexiu - pomnik odsłonięto w 1959 roku

Jednym z przydomków Kantonu jest właśnie "Miasto Kozłów"; wcześniej częściej nazywano je "Miastem Nieśmiertelnych".

Park Yuexiu to zresztą bardzo ciekawe miejsce - zachowane fragmenty murów sprzed sześciuset lat, pagoda wkomponowana w te mury z tego samego okresu, a z historii najnowszej pomnik i Hala Pamięci Sun Jat Sena. Ale to już temat na inny wpis. 

Więcej zdjęć: https://www.facebook.com/share/v/1DkKjM74cq/