Merry Christmas - jeszcze z Wietnamu

 
 Dziękując wszystkim znanym i nieznanym sympatykom bloga za zainteresowanie 
i cieple komentarze

życzę pogodnych i spokojnych 
Świąt Bożego Narodzenia

oraz

wszelkiej pomyślności w nadchodzącym 2015 Roku.

Moja podróż po Wietnamie dobiega końca, jutro będę już w Singapurze.  

Za mną archeologiczne wykopaliska My Son dokumentujące najstarsze ślady ludów tej ziemi oraz przepych i bogactwo cesarskiego Hue skłaniające jednak do refleksji nad przemijaniem czasu. 

Spuścizna kolonizacji francuskiej sprawia że Wietnam jawi mi się jako najbardziej cywilizowane państwo Półwyspu Indochińskiego. 

Wstrząsają i przygnębiają ślady z czasów  wojny amerykańskiej. 

Cztery dni ulewnego deszczu bardzo utrudniają odkrywanie uroków niezwykłego Hoi An. 

Ukryte w skalnych zakamarkach i rozłożone na zboczach Gór Marmurowych pagody i klasztory to doskonale miejsce do refleksji i medytacji.

Kolorowe świątynie wyznawców kaodaizmu chyba bardziej niż miejsca kultu traktowane są jako ciekawostka turystyczna - mimo 2 mln wyznawców.

Dalat otoczone niezliczona ilością wodospadów to miejsce któremu warto poświecić więcej niż dwa dni.

Mrowie motocykli służących nie tylko do przewozu ludzi. Czego to ja nie widziałam a o czym nigdy nie pomyślałabym, że można tym sposobem przemieszczać: sześć manekinów naturalnej wielkości z nogami sterczącymi metr za motorem, cztery głowy bawołów (z rogami!), przygotowane do powieszenia na ścianie jako  trofeum, kwiat doniczkowy 1,5 metrowej wysokości w donicy o średnicy ok. 70 cm wraz z pasażerem, który tę donice trzymał, szyba wielkości tak "na oko" półtora na półtora metra, bliżej nieokreślona ilość kurczaków (martwych) zawieszonych na drążku sięgającym ponad metr z każdej strony motoru. O workach i wielkościach tych worków nawet nie warto wspominać - niejednokrotnie ich gabaryty znacznie przekraczały wielkość motocykla wraz z kierowca.

Taki jest, w największym skrócie, "mój" Wietnam.

Ktoś zapyta: a zatoka Ha Long? Jeden z cudów świata, nr 1 do zobaczenia w Wietnamie, nie byłaś?

Byłam! Ale to co zrobili z Zatoka organizatorzy rejsów  wola o pomstę do nieba. Mój trzydniowy rejs polegał głównie na czekaniu: na kolejne dwie osoby bo w busie są jeszcze dwa miejsca to nie mogą się marnować; na kolejna łódkę, którą przypłyną trzy kolejne osoby, na rosyjskie małżeństwo którym nie podobało się spać na łódce i spali w hotelu po drugiej stronie wyspy, na kolejny... szkoda wymieniać. A do tego jeszcze potworne wręcz zimno, wiatr i bezustanne siąpienie deszczu sprawiły że uważam mój rejs po zatoce Ha Long za największą porażkę tej podróży.

Ale przecież nikt nie obiecywał ze będzie lekko...


PS. Ostatni dzień w Wietnamie.  Taksówkarz wiozący mnie na lotnisko zadaje najczęściej słyszane w trakcie każdej podróży  pytanie: 
- Skąd jesteś?
- Z Polski.
- Ooo, to moziemy roźmawiać po polsku. Dwadzieścia lat mieśkałem w Łodzi...

Podróż na lotnisko mija szybko. 
Gdyby ktoś chciał mieć w Sajgonie taksówkarza mówiącego w rodzimym języku, może zadzwonić: (0084) 0934494226 (numer telefonu podaję za zgodą a nawet sugestią p. Nama)