Piłka jest okrągła, a bramki są dwie. Polska

sobota, 10 września 2022

Piłka jest okrągła, a bramki są dwie. Polska

Dzień Piłkarza został ustanowiony dla upamiętnienia zdobycia przez Polaków złotego medalu olimpijskiego w piłce nożnej, w 1972 roku, w Monachium. Po medal sięgnęła reprezentacja pod kierunkiem Kazimierza Górskiego (1921–2006). Spośród kilku pomników i tablic poświęconych „architektowi” sukcesów w piłce nożnej w Polsce, w latach siedemdziesiątych, dane mi było zobaczyć ten w Rzeszowie. Został zaprojektowany przez studentów Rzeszowskiej Szkoły Artystycznej a wykonany przez rzeźbiarza Stanisława Jaworka. Ustawiony został w 2008 roku na skwerze im. Kazimierza Górskiego.

Dzień Piłkarza jest świętem (niezbyt znanym) ustanowionym w Polsce. Wiadomo jednak jaką estymą cieszą się piłkarze, i szerzej ludzie związani z piłką nożną, na całym świecie. Przykładem są pomniki stawiane idolom tego sportu, i jego atrybutom, na które, nie szukając, natykałam się w różnych miejscach w czasie moich podróży.

Najwięcej przykładów spotkałam na Maderze: http://emerytkawpodrozy.blogspot.com/2022/09/cr7-funchal-madera.html

Fier, Albania. Pomnik urodzonego w tym mieście Kujtima Majaci (1962–2009), piłkarza zasłużonego dla albańskiej drużyny narodowej.

Przed wejściem na stadion piłki nożnej – Jeju World Cup Stadium – w mieście Seogwipo (wyspa Czedżu, Korea Południowa). Odbyły się w nim mistrzostwa świata w piłce nożnej, których Korea była współorganizatorem (obok Japonii) w 2002 roku. Inspiracją dla projektantów stał się krater wulkanu, nieodłączny element naturalnego środowiska wyspy. Dach z kolei jest artystyczną transformacją tradycyjnej sieci stosowanej od wieków przez rybaków mieszkających na wyspie.

I jeszcze taka refleksja. Jeszcze kilka lat temu, kiedy moi rozmówcy z innych krajów identyfikowali moją nację, manifestowali swoją znajomość świata wyliczeniem nazwisk: Walesa, Wojtyla i Chopin. Teraz ta lista zaczyna się od Lewandowskiego i nazwisk innych polskich futbolistów. Uratowałam honor Polki (gdzieś w Ameryce Południowej) nieinteresującej się zbytnio sportem, kiedy skojarzyłam o kogo chodzi, gdy jeden z miłośników piłki nożnej potrafił wymówić tylko imię „Kuba”. Potem młody człowiek prosił mnie o powtórzenie nazwiska „Błaszczykowski”, następnie sam kilkakrotnie je powtarzał, ucząc się prawidłowej wymowy.