I, VI czy XV wiek? Akwedukt w Skopje. Macedonia Północna

Jednym z zabytków Skopje do którego nieczęsto zaglądają turyści jest akwedukt (około dwóch kilometrów na północny-zachód od centrum Skopje).

Niewiele też można o nim napisać, bo nawet okres jego powstania budzi wątpliwości.  

A ponieważ, zwiedzając Skopje, przeznaczam jeden dzień na czasy najbardziej odległe w życiu miasta, zatem oglądanie akweduktu łączę ze zwiedzeniem starożytnego Scupi (http://emerytkawpodrozy.blogspot.com/2023/09/colonia-flavia-scupinorum-czyli-scupi.html)

 

Niektóre źródła wspominają, że akwedukt zapewniał mieszkańcom Scupi wodę, zastrzegając równocześnie, że raczej nie był to akwedukt, który mam zamiar dzisiaj zobaczyć (około trzech i pół kilometra od Skupi).  

 

Niewiele wiadomo o tej imponującej – mimo „nadgryzienia zębem czasu” – budowli. Trzy teorie powstania akweduktu podają dość rozbieżne daty jego powstania.

1.  Najmniej prawdopodobna jest teorią, zgodnie z którą akwedukt zbudowano w I wieku w celu doprowadzenia wody do obozu legionów rzymskich.

2.  Stosowane niekiedy nazwa – Akwedukt Justyniana – sugeruje, że akwedukt został zbudowany za panowania Justyniana I (VI wiek) aby zapewnić wodę miastu  Iustiniana Prima. Związane jest to z odrzuconym jednak przez historyków poglądem, że po trzęsieniu ziemi w 518 roku miasto zostało odbudowane przez cesarza Justyniana I (527–565) jako Iustiniana Prima. Obecnie uważa się że miasto o takiej nazwie zostało zbudowane w innym miejscu (w obecnej Serbii koło Lescovaca).

3.  Najbardziej prawdopodobna wydaje się być teoria o powstaniu akweduktu w XV/XVI wieku, za czasów osmańskich, wobec rozbudowy miasta (zwanego wówczas Üsküp) i konieczności zapewnienia dużej ilości wody, m.in. do hammamów.

 

 

Jakkolwiek było, faktem jest, że z używanego do XVIII wieku akweduktu z cegły i kamieni pozostało zaledwie 386 metrów z pięćdziesięcioma pięcioma łukami. Udaje mi się dojść do fragmentu, w którym widać rury ceramiczne. Jeszcze trzy wieki temu płynęła nimi woda. 

 

Miejsce, w którym widać resztki rur biegnących wierzchem akweduktu

 

A ponieważ słonce świeci, czas mnie nie goni, obiekt jest jeden (chociaż sporych rozmiarów), to zostaje on dokładnie obfotografowany ze wszystkich stron. Niby taki sam z każdej strony, ale jednak… 

 

Powoli kieruję się ku centrum Skopje zastanawiając się, czy podkopany filar to efekt pracy jakichś naukowców czy tylko chuligański wybryk.