„Etihad” znaczy „Jedność”. Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie.

 

"Etihad" to określenie kojarzone najczęściej z nazwą narodowych linii lotniczych Zjednoczonych Emiratów Arabskich (Etihad Airways) i niewiele osób zastanawia się co właściwie znaczy słowo etihad.

A to arabskie słowo etihad znaczy „związek” lub „jedność”. Nic zatem dziwnego, że bywa używane w kontekście zjednoczenia siedmiu emiratów z jeden organizm państwowy. 

2 grudnia 1971 roku na mapie świata pojawiło się nowe państwo – Zjednoczone Emiraty Arabskie. Pierwsza federacja państw w arabskim świecie.  W tym dniu podpisano Konstytucję ZEA oraz po raz pierwszy wciągnięto na maszt flagę tego państwa.   

Deklarację zjednoczeniową podpisali w tym dniu przedstawiciele sześciu emiratów (Abu Zabi, Dubaj, Szardża, Adżman, Umm al-Kajwajn, i Fudżajra), emirat Ras al-Chajma dołączył 10 lutego 1972 roku.

Miejscem najpierw prowadzenia rozmów (od 1968 roku[1]), potem podpisania historycznego porozumienia był pałac Al-Diyafah/Dom Gościnny Jumeirah, w Dubaju, dawne biuro Szejka Rashida bin Saeeda Al Maktouma. Sam akt został podpisany w okrągłym pawilonie (w ogrodach pałacu) nazywanym teraz Union House/Dom Unii. 

 

Jak zauważyłam nazwa ta – Union House – stosowana jest też  do określenia całego zespołu historycznych budowli, a czasem nawet łącznie w nowoczesnym budyniem włączonym do kompleksu w 2016/2017 roku.

 

Ten nowoczesny budynek to Muzeum Etihad powołane „do gromadzenia, ochrony i ekspozycji dziedzictwa Zjednoczonych Emiratów w dziedzinie historii społecznej, politycznej, kulturalnej, naukowej i wojskowej”. Muzeum zainaugurowano 2 grudnia 2016 roku, a dla zwiedzających otwarto 7 stycznia 2017 roku,

Budynek muzeum został zaprojektowany przez kanadyjską firmę Moriyama & Teshima Architects.

 

Inspiracją był zwój spisanego na pergaminie manuskryptu – symboliczne nawiązanie do  podpisanego dokumentu. Siedem kolumn wkomponowanych w konstrukcję budowli, widocznych w foyer, symbolizuje siedem piór, którymi siedmiu przedstawicieli siedmiu emiratów podpisało akt zjednoczeniowy. Dokument ten jest prezentowany na jednej z ekspozycji.

 

 

 

 

 

 

Większa część muzeum znajduje się pod ziemią. Galerie, sale widowiskowe, edukacyjne, archiwa usytuowane są wokół  trzonu budowli (jakby gigantycznego filaru), który znajduje się dokładnie pod okrągłym pawilonem, w którym podpisano deklarację – pod Domem Unii.  

Dużą ekspozycję poświęcono szejkom, którzy sygnowali dokument. Przedstawiono ich sylwetki, a w gablotach zaprezentowano dokumenty i artefakty z nimi związane.

Do wnętrza Domu Unii nie można wchodzić, można jedynie zaglądnąć przez okna.

Można zwiedzać wspomniany wcześniej pałac Al-Diyafah, można również pospacerować po ogrodzie i plaży na odtworzonej oryginalnej linii brzegowej z 1971 roku (teraz linia brzegowa przesunęła się o kilkadziesiąt metrów, zatem brzeg morza symbolizuje sztuczny basen).

 

 

 

 

 

 

Kiedy zbliżałam się do muzeum, uwagę moją zwrócił pomnik na skwerze przed kompleksem. To praca pięciu artystów z różnych emiratów zainspirowana tradycyjnym rzemiosłem konstruowania domów i szop z pni palmowych – tzw. areesh. Siedem pni/filarów to symbol siedmiu emiratów. Połączone również symboliczną liną z liści palowych  „tworzą kompletne dzieło sztuki ucieleśniające ducha jedności i współzależności, który leży u podstaw tożsamości narodów”.

---

[1] W 1968 roku rząd brytyjski ogłosił zamiar wycofania swoich wojsk z regionu w ciągu kolejnych trzech lat.