Jak wykorzystać nieczynną stację kolejową? Kaoshiung, Tajwan

Zanim dojdę, a raczej dopłynę na wyspę Cijin w południowo-zachodniej części Kaoshiung, dłużej zatrzymuje mnie Centrum Sztuki mieszczące się w dawnych magazynach portowych. Razem z pobliską, byłą już, stacją kolejową tworzą wielką galerię sztuki pod gołym niebem.

Szyny sfatygowanych torów wyznaczają granice kwiatowych rabat, zardzewiałe lub raczej – stylizowane na zardzewiałe żelastwo, to tworzywo rzeźb: krzesła, dziecięca zabawka – bąk, gigantyczna walizka na kółkach, trąba. Aby nie było zbyt smutno i ponuro, biodrzaste kumy (chyba to jednak kum i kuma!) o identycznych kształtach zostały przyodziane w różniące się kolorem stroje i niewzruszone pozują do zdjęć.

Największą uciechę mają jednak dzieci… chyba nie tylko dzieci. Przed bramą jednego z magazynów przygotowuje się do odjazdu kolejka wąskotorowa. Różni się jednak od wszystkich innych wąskotorówek świata. Miniaturowa lokomotywa ciągnie miniaturowe wagoniki (nie wyższe niż 40–50 centymetrów) zaopatrzone w podpórki pod stopy. Tutaj do wagonu się nie wchodzi, ale siada się na nim okrakiem! Wagoniki muszą być zrobione z niezwykle wytrzymałego materiału, bo bez przeszkód siadają na nich również dorośli. Na pierwszym mama z trójką dzieci, jeszcze jedno by się zmieściło. A w ogóle to można byłoby powiedzieć, że pociąg jest przepełniony – wszystkie wagoniki są zajęte.

Nagle świst, nagle gwizd, kolejka rusza. Szlabany zamykają przejścia, semafory sterują ruchem pociągu, obsługa dwoi się i troi, biegając koło tego ekspresu, żeby zapewnić bezpieczeństwo nie tylko pasażerom, ale i gapiom. Dobrą zabawę mają zarówno pasażerowie, jak i „kolejarze”.