Dawno, dawno temu w śródgórskiej dolinie Ysyk-Köl, w górach Tienszan, było wiele osad. W jednej z nich mieszkała piękna młoda dziewczyna. Pewnego dnia ogromny czerwony smok mieszkajacy w otaczających dolinę górach zakochał się w niej. Bez wzajemności!
Cóż smokowi pozostało? Zemsta!
Smok postanowił zatopić nie tylko wioskę, w której mieszkała dziewczyna, ale całą dolinę. Ale nawet smoki mają pewne ograniczenia - w tym przypadku był nim brak wody. Jedynym jej źródłem były studnie mieszkańców, zatem smok postanowił ukraść wodę ze studni w wioskach. Mieszkancy przewidując zamiary smoka, zakrywali je złotymi pokrywami, które miały zablokować złe moce.
Pewnej nocy jednak, dziewczyna która stała się mimowolną przyczyną wściekłości bestii, zapomniała zakryć studnię w jej domostwie. Na swoją zgubę. Smok to wykorzystał, zaczerpnął wody z jej studni powodując, w magiczny sposób, zalanie całej doliny, wraz z jej wioskami, mieszkańcami i piękną młodą dziewczyną. Tak powstało jezioro Issyk-Kul.
Zafascynowany pięknem jeziora smok (nie był to zatem taki całkiem zły smok, skoro był wrażliwy na piękno natury!), położył sie na południowym brzegu jeziora kontemplujac jego urodę.
Co więcej. Postanowił stać się częścią tej natury i używając swych mocy przemienił się w skałę, a raczej w cały zespół mniejszych i większych skałek. A ponieważ smok był czerwony to i skałki przybrały wszystkie odcienie czerwieni - od blado różowego do bordowego, z niewielkimi cieniami innych barw.
Tak powstał kanion "Skazka", czyli "Bajka" na południowym brzegu jeziora Issyl-kul (2,2 kilometra od szosy biegnącej brzegiem jeziora) uważany za jedno z najbardziej malowniczych miejsc w Kirgistanie.
 |
| Początek szlaku prowadzącego do kanionu |
Fantastyczne kształty, w których można się doszukiwać smoczego pyska, łap czy "grzebienia" i "bajkowe" kolory sprawiły, że kanion zasłużył na swoją nazwę - "Skazka" (ros. "bajka").
W rzeczywistości jezioro Issyk-Kul powstało 20 milionów lat temu, we wczesnym miocenie. Ruchy tektoniczne spowodowały zagłębienie, które z biegiem wieków wypełniło się wodą.
Kanion tworzą czerwone skały osadowe przekształcone, w ciagu milionów lat, przez wiatr, wodę i słońce a także wspomniane ruchy tektoniczne. Formy terenu, dzięki właściwościom skał osadowych, nadal zmieniają swe kształty ulegając procesom wietrzenia.
Fantastycznie było zdobywać kolejne wzgórki, patrzeć na nie z góry i z dołu oraz kontemplować pastelowe barwy ożywione zielenią traw i krzewów. I znajdować podobieństwa niektórych form do... abakanów. Cóż, skojarzenia różnymi ścieżkami biegają.
O miejscu na północnym brzegu jeziora, parku petroglifów w Czołponacie, napisałam kilka dni temu: https://emerytkawpodrozy.blogspot.com/2024/08/jezioro-issyk-kul-czopon-ata-i.html
Wiecej zdjęć: https://www.facebook.com/share/p/Ny9s9dcCggrEkPdS/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz