Tanecznym krokiem przez świat – Międzynarodowy Dzień Tańca

Skoro czciłam wpisem na blogu różne „dni” z kalendarza świąt nietypowych, to tym bardziej wypada mi uczcić Międzynarodowy Dzień Tańca, świętowany od 1982 roku.

Międzynarodowy Dzień Tańca został ustanowiony przez Komitet Tańca Międzynarodowego Instytutu Teatralnego pod auspicjami UNESCO.  29 kwietnia został wybrany na pamiątkę dnia chrztu Jeana-Georges'a Noverre'a (1727–1810; brak dokładnej daty urodzin), francuskiego tancerza i choreografa, reformatora tańca scenicznego, uważanego powszechnie za ojca teatru baletowego.

Encyklopedia popularna PWN (PWN; Warszawa 1982) określa taniec jako: „układ ruchów i gestów człowieka porządkowanych w czasie (rytm) i przestrzeni (kompozycja) wykonywanych zwykle przy akompaniamencie muzyki”.

Bardziej obszerną „definicję” tańca podaje najbardziej znana encyklopedia internetowa: „Taniec – układ rytmicznych ruchów ciała, powstających spontanicznie pod wpływem bodźców emocjonalnych lub świadomie wyrażających pewne stany psychiczne, skoordynowanych zazwyczaj ze zrytmizowaną muzyką lub tylko elementem rytmicznym. Ruchy te mają wartość estetyczną i symboliczną, i są w danej kulturze uznawane za taniec przez wykonawców i odbiorców. Tańce mogą być podzielone i opisane ze względu na rodzaj choreografii, rodzaj ruchów lub historyczne pochodzenie".

Kiedy jednak podróżuję, i spotykam na swojej drodze tańczących – czy to na zorganizowanych dla turystów występach, czy oglądając występy festiwalowe, na które zdarza mi się trafić tu i ówdzie, czy patrząc na spontaniczne tańce na placach i skwerach, czy nawet podziwiając tańczące fontanny – nie zastanawiam się jaki to rodzaj tańca. Czy to taniec ludowy, towarzyski czy rytualny. Czy street dance czy jakiś „fitness, zawierające procedury taneczne”. Z jednakowym zainteresowaniem i podziwem patrzę na tańczących, a muzyka, do której tańczą jeszcze długo potem mi w duszy gra.

 

Tutaj w poście załączam tylko kilka przywiezionych z podróży tanecznych wspomnień – więcej w albumie: https://photos.app.goo.gl/K4LGX3wH8ja7GY2QA

Zobacz też: https://emerytkawpodrozy.blogspot.com/2018/12/miedzynarodowy-dzien-tanga-montevideo.html

 

Park Ibirapuera. São Paulo,Brazylia

Pátio do Colégio to miejsce, gdzie narodziło się São Paulo (Brazylia). To tutaj w 1554 roku dwaj jezuiccy misjonarze José Anchieta (1534–1597) i Manuel da Nóbrega (1517–1570) zbudowali pierwsze, kryte słomą kolegium jezuickie i kościół. Mała osada wokół tych zabudowań rozrosła się w milionową metropolię. 

 

Pátio do Colégio – miejsce założenia miasta w 1554 roku.

Ta nazwą określa się kościół, szkołę jezuicką i plac.

Czterechsetną rocznicę jej założenia, w 1954 roku, uczczono otwarciem parku Ibirapuera, pierwszego tak dużego (158 hektarów) parku miejskiego w São Paulo.  Pierwotnym założeniem było utworzenie parku na wzór wielkich angielskich parków krajobrazowych i zwolennicy takiej koncepcji byli zdecydowanymi przeciwnikami jego częściowej zabudowy budynkami, mimo ich przeznaczenia na cele kulturalne.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jest to przestrzeń głównie dla mieszkańców – sztuczne jezioro, plaża, miejsca piknikowe, kompleksy sportowe. Jednak chyba nie ma turysty czy podróżnika, który będąc w São Paulo, nie przyjechałby tutaj. Przyjeżdżamy, aby podziwiać samo założenie parkowe ale również  te wzbudzające kiedyś kontrowersje budowle i pawilony, aby oglądnąć kolekcje w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MAM), Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MAC USP), Muzeum Sztuki Afro-Brazylijskiej, czy wystawę rzeźb na wolnym powietrzu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Koncepcja parku została stworzona przez Oskara Niemeyera[1] i Roberta Burle Marxa[2]. Część budowli zaprojektował João Felipe Pereira. Muzeum Afro-Brazylijskie i lekkie pawilony łączące poszczególne budowle są dziełem Oskara Niemeyera z okresu powstawania parku (1953). Audytorium Labareda (port. Płomień), też projekt Niemeyera, powstało już w 2005 roku, gdy autor miał 98 (!) lat. 

 

 

---

[1]Oskar Niemeyer (1907–2012) – brazylijski architekt, przedstawiciel światowej architektury modernistycznej

http://emerytkawpodrozy.blogspot.com/2018/10/zanim-powstaa-brasilia-pampulhabelo.html

http://emerytkawpodrozy.blogspot.com/2019/05/miedzy-wizja-realem-brasilia-czesc-i.html

[2] Burle Marx (1909–1994) – brazylijski architekt krajobrazu (oraz malarz, grafik, muzyk, przyrodnik, ekolog)